Natuurlijk had ik gewoon weg kunnen lopen. Ze zou mij nooit gezien hebben. In plaats daarvan bleven wij zeker een uur staan kletsen. Dat was nog maar het begin. Gedeelde interesses bleken de opmaat tot veel meer, zo niet alles delen. Blinde liefde was het.
Waar zij eerst alleen met een stok liep,  nam ze mij nu bij de hand. Hondstrouw volgde ik haar. Loslaten kwam niet eens meer in mij op. Mijn ogen werden de hare. Zij leerde mij er opnieuw mee kijken. Dat wij er veel bekijks mee hadden vormde geen beletsel. Wij zagen het helemaal zitten samen.
Natuurlijk had ik gewoon weg kunnen lopen. Ongehoord was het.