Tijdens een wandeling door een natuurgebied, houdt mijn zesjarige dochter ineens halt. Ze buigt voorover, pakt iets van de grond. ‘Is dit een vuursteen?’ Haar gezicht vol spanning, want ze is jaloers op de uitgebreide stenencollectie van haar twaalfjarige broer. 
‘Nee, die zien er heel anders uit,’ zegt hij. Dan, met een grote grijns: ‘Maar deze identificeert zich wel als een vuursteen.’
Zijn zusje, kind van haar tijd, snapt het meteen: ‘O, dus hij ziet er niet zo uit, maar hij voelt zich wel een vuursteen.’ Ze lijkt even te twijfelen, dan besluit ze: ‘Dat telt ook.’ Ze stopt de steen in haar zak en huppelt verder, dolgelukkig met haar aanwinst.