Twee paar ogen volgen mijn bed dat vanuit de OK de kamer wordt ingereden.
'Waarvoor bent u hier?' De forse man in het bed tegenover me lacht me vriendelijk toe.
'Nieuwe heup,' zeg ik.
'En u?'
'Nieuwe knie.'
Ik knik. Rechts van mij ligt een kolossale man wiens omvang die van de forse man tegenover me in ruime mate overtreft. Pokdalig gezicht met een enorme aardbeienneus. Niet moeders mooiste. Wel glimmende pretogen.
'En u?' vraag ik hem.
Mijn buurman is hem voor. 'Hij..., hij komt voor een nieuw hoofd.'
Hun lach buldert tegen de steriele wanden, buiken schudden. Met vertrokken gezichten grijpen ze naar hun pas geopereerde knieën. Ik grijns. Het wordt nog een gezellige boel hier.