Na zes weken revalidatie maak ik mijn rentree in de sportschool. Enthousiast word ik begroet door mijn sportmaatjes. 'Zo wat snel, gaat het goed met je heup?'
'Best redelijk.'
'Voorzichtig hè.'
'Doe ik.'
Vanaf de fiets kijk ik rond. Heerlijk om hier weer te zijn. Hé, die gespierde kerel en zijn zwaar getatoeëerde vriendin ken ik niet.
Els, de oudste, vraagt schaamteloos waarom hij geen tatoeage heeft.
'Ik heb er wel een, een konijntje. Wil je hem zien?'
Ze knikt gretig. Hij trekt zijn sportbroek een stuk naar beneden. 'Rechterbil.'
Els bukt zich, knijpt haar ogen tot spleetjes en staart naar zijn prachtig gespierde billen. 'Ik zie hem niet.'
'Oh, dan is hij zeker in zijn holletje gekropen.'