Ik dacht altijd dat een uitvaartverzorger zo onopvallend mogelijk aanwezig moet zijn.

De brede grijns op zijn gezicht stoorde me al toen ik het woord voerde, hij keek alsof hij een cabaretvoorstelling bijwoonde. Toegegeven, mijn nichtjes, mijn zus en ik hadden natuurlijk wel enige typische familiehumor verwerkt in onze toespraakjes. Het was dan ook een plechtigheid in kleine kring.

Maar dat mag nog geen reden zijn om ons nog tijdens de ceremonie uitgebreid te complimenteren met onze eloquentie (zijn term) en ons zo te storen in ons verdriet.

Mijn broer lag er stil naast. Ik miste zijn ironische commentaar.