Mijn zoon zei trots dat hij vandaag precies 6,5 jaar oud was, waarop mijn dochter reageerde dat zij dan ook al bijna 3,5 moest zijn. ‘Dat klopt,’ zei ik tegen haar. ‘En een echte grote meid kan wel zonder speen, vind je niet?’

Ze haalde hem direct uit haar mond, legde hem op haar ontbijtbordje en knikte fervent.

's Avonds toen ik haar op bed legde huilde ze echter tranen met tuiten. Ze wilde hem terug, ‘want eigenlijk ben ik gewoon nog drie!’

Ik beloofde haar dat ze de speen over een paar dagen niet eens meer zou missen en ze een cadeautje mocht uitkiezen als ze het deze week volhield.

Snikkend stotterde ze: ‘Dan kies ik een speen.’