De pen wil iets vrolijks op jouw kaart schrijven. Dat is liegen tegen de verandering, die zich niet meer laat doven. 

Ik kan mijn boekenkast vol ongeloof blijven vullen, maar het is tijd om de uil te zijn. Om het springtouw in mijn eentje te draaien, zonder jouw ritme te volgen. 

Ik schrijf ‘gefeliciteerd’ en plak de envelop dicht. Mijn fiets stopt bij de rode brievenbus, die jouw verjaardagskaart verslindt. Het is ons afscheid moeder, zonder kussen. 

Plompverloren trek ik mijn berenmuts recht. Mijn zucht zichtbaar in de lucht. Tijd om mijn dochter op te halen.