Voor de verjaardag van een vriendin besloten we haar als groep een cadeau te geven. Het werd een wandkleed, in de favoriete kleuren van de jarige. Een andere genodigde nam de leiding en stuurde iedereen een foto van een kleed. Ik kende haar een beetje. Ze straalt een natuurlijk gezag uit wat bij mij vertrouwen opwekt. Ik keek dan ook vluchtig naar de foto en stemde snel toe, zodat het kleed kon worden besteld. Kort na het feest kom ik langs bij de jarige. Wanneer ik de kamer binnenkom, schrik ik. Ik vraag wat ze er zelf van vindt. ‘Even wennen’, zegt ze. ‘Ja’, zeg ik, ‘het is ook lastig wennen aan zoiets lelijks.’