Fietsend naar de stad kom ik langs een middelbare school, waar twee jonge meisjes - 13, 14? - net wegrijden. Hevig opgemaakt, naveltruitje, korte rokjes ondanks het wat herfstige weer. Ze bespreken luidkeels een zekere Madelon. Er deugt werkelijk nièts aan Madelon, hoor ik als we gedrieën voor het stoplicht staan. Verkeerde kleren, verkeerd haar, wat al niet. Als het licht op groen springt hoor ik het ene meisje nog net tegen het andere zeggen: ‘Weet je wat het is met Madelon? Ze heeft zo helemaal geen diepgang.’