Ik wil de sleutel in het contact steken als er opeens een elektronische kakafonie losbarst. Ik draai me om. Daar zit een meisje van ongeveer vier dat een videospelletje speelt. Ik schiet in de lach omdat ik zo’n film voor me zie over de verandering in het leven van een oudere man die plotseling opgescheept wordt met een kind. Dat kijkt me nu onbewogen aan. Het dringt tot me door dat ik zelf een vergissing heb begaan. Ik stamel een excuus, verlaat de auto haastig. Ik open de achterklep van mijn eigen auto om te controleren of mijn boodschappen daarin liggen. Als iemand nu op mijn schouder tikt dan is dit een hele andere film.