Tijdens onze vakantie op de Kanaaleilanden zwem ik elke dag in de Atlantische Oceaan, rain or shine. Vaak als enige, in diepblauw helder water, met heerlijk rustige strandjes. Ik kan mijn geluk niet op. Op een dag zie ik op een afgelegen strandje onderaan de kliffen een lokale dame in haar nakende niksje zwemmen. Ze verzekert me dat daar ‘nooit iemand komt’. Diepgelukkig laat ook ik me in Eva’s kostuum in het water zakken. Eenmaal weer aangekleed zet ik mijn bril op en klim omhoog naar de rots waar mijn vriend met zijn verrekijker vogels zit te kijken. ‘Vond je dat niet vervelend, die volle ferry die vlak langs je voer?’ vraagt hij belangstellend.