Ik staar naar mijn blote bovenlijf. Een ambivalente blik. De arts zei dat het niet goed was. Ze zei het kalm maar duidelijk. Ik was verslagen. Ooit voelde ik me schathemeltjerijk met deze twee. Nu moet er halsoverkop iets uit. Een brokje draadjesvlees stel ik me zo voor. Voorlopig geen bloesjesdag. ‘Jij daar links, jij bent de aanstichter in dit geheel. Heb je dat in de gaten?’, mompel ik tegen mijn spiegelbeeld. ‘Je loopt nog lekker te stralen, maar vanbinnen zit een tijdbom. Ik heb ternauwernood een vechtscheiding met rechts voorkomen. Ze hebben een kleine verminking beloofd. Of ik wil dat je te biecht gaat? Een sorry is wel op zijn plaats ja. Dus mail jij maar even naar info@hetspijtme.nl.’