Het is nooit helemaal windstil aan zee. Terwijl ik wandel wandelt hij mee en steunt me in de rug. Tijdens mijn zesdaagse tocht maakt de wind het nooit zwaarder dan het is; de kilometers pad legt hij samen met me af. Ebstroom en vloedstroom helpen daarbij in de vorm van een bries die langs me heen verkoeling geeft. Zie je het? Een vrouw met rugzak, met oog voor de grote-route-streepjes geel en rood, het hart ontbloot voor zoveel schoonheid. Hoor ik het goed? Iemand zegt: als je veel bonen eet, zelf vaart produceert, dan ga je er stevig op vooruit! Je bent dan een ballon waar helium uit ontsnapt. Je bent sneller dan je stapt.