Als ik na twee weken nog niets gehoord heb word ik ongerust. Ik bel de huisartsenpraktijk. Er is nog steeds niets binnen. Na enkele rusteloze nachten waarin ik me van alles in m’n hoofd haal bel ik nog maar eens met de vraag of er al iets bekend is. ‘Wat verwacht u?’ vraagt de assistente. Zo begint dus een slecht nieuwsgesprek. Na een korte stilte vervolgt ze: ‘Een bloedafname of een kweek?’