Woensdag 10 juli is Matthijs Röling overleden.
Mijn eerste liefde op de Haagse Academie en een groot schilder.
Maar boven alles een vrije geest.
Het Amsterdamse Americain uitgezet, vanwege zijn broek vol verfvlekken.
In zijn afscheidsbrief stond: ‘Ik wil niet weg van je, maar wel los van je.’
Hij heeft zich daarna een los leven en een wereld vol welbehagen gecreëerd.
Mijn enige tastbare herinnering was een schildering op hardboard
van bootjes op de Amstel.
Maar toen ik met bolle buik, waaruit later mijn donkere zoontje werd geboren,
terugvluchtte naar het ouderlijke huis, heeft mijn broertje in een vlaag van woede
‘White Power’ erop gekalkt en het daarna doormidden gebroken.
De herinnering blijft, een inktzwarte dag.