Ik ben in mijn tuin aan het werk als er plots een wat verward ogende vrouw voor me staat. ‘Ik woon sinds kort in een verzorgingstehuis. Weet u waar ik woon?’  Aangezien er nogal wat verzorgingstehuizen bij ons in de buurt zijn, besluit ik samen met haar te gaan zoeken. Bij het derde verzorgingshuis is er een herkenning en roept ze vrolijk: ‘Ja, hier woon ik, op de tweede verdieping.’  Dat blijkt een gesloten afdeling te zijn. Ik bel aan en een verpleegster doet open. Als een wervelvind vliegt de vrouw de gang op, naar haar kamer. Dat ontgaat blijkbaar de verpleegster die alleen mij ziet staan en zegt: ‘Kom binnen lieverd, dan breng ik je naar je kamer.’