Tweeëntwintig jaar geleden stond je ineens voor me met je grote mooie bruine ogen. De avond ervoor was er zo’n chaos. Geen idee wat ik heb gedaan, in alle vertrouwen vertelde ik je dat.
In plaats van dat je me alleen achterliet in al mijn verwarring, heb je me de meest liefdevolle avond van mijn leven cadeau gegeven. Zelfs mij lukt het niet om deze fijne herinnering te vergeten. Ieder jaar in augustus sta ik nog even stil bij de levensadem die je me hebt gegeven die avond. Eén avond om alles even los te laten en rustig adem te kunnen halen in jouw armen.
Dank je wel. Onbekende, mooie man.