Na een heel leven werken - kinderen uitpakken uit dozen - kreeg ik het bericht dat mijn pensioen gehalveerd zou worden. Ik haalde de tegeltjeswijsheid ‘Inzet wordt beloond’ van de muur, kletterde het tegen de mahoniehouten tafel die ik al veertig jaar met toewijding krasvrij hield met een zachte, niet-pluizende doek, sneed met de puntige scherf in mijn weke vlees, haalde alle ingewanden eruit en voederde het aan de koivis in de vijver van de buurman. Bloedend naaide ik mezelf weer dicht met grove steken en ging koffie zetten. Na een tijdje begon mijn buik te prikken.