Telkens als ik naar mijn gsm kijk, heeft het donker weer een halfuur van mijn nachtrust gestolen. Ik haat mijn menopauze. Linkerzij, rechterzij. Schaapjes, ademhalingsoefeningen en godbetert mantra’s. Buiklig, ruglig. Er zitten nog drie uren tussen nu en de wekker.

Mijn partner wordt wakker. Hij hoort me draaien en zuchten.

‘Ben jij al wakker?’

‘Al? Nog!’

‘Leg je maar goed, dan zal ik je rug strelen. Dat helpt wel.’

Zijn vingers gaan vlinderzacht over wervels, schouderbladen, lendenen. Heen en weer, en heen en weer. Ik begin rustiger te ademen en voel mijn hoofd zwaar worden. Dat doet alvast deugd. Hij is echt de liefste. Dan zakt zijn hand zwaar op mijn heup. Ik ben weer klaarwakker.