Het was midden op de dag. Geen sprankje schaduw op het lege kerkplein.

Binnen was het koel. En donker. Het duurde even voordat ik begreep dat er een muntstuk in een apparaatje geduwd moest worden om licht te krijgen zodat ik de fresco’s van Piero de la Francesca kon bezichtigen.

Het was echter nog niet aan of een grote groep toeristen stroomde de kerk binnen. Ze verdrongen zich voor de fresco’s. Ik liet ze rustig begaan totdat zeallemaal de kerk weer uit waren.

Zodra dat was gebeurd ging het licht uit. Ik zocht naar een ander muntstuk, maar had alleen nog papiergeld. Het apparaatje was daar niet op ingesteld.

Toen ik buiten kwam, was het plein nog altijd leeg.