Vroeger kon ik eten wat ik wilde en kwam niet aan. Nu kan ik laten staan wat ik wil, ik val niets af. Men zal zeggen: eigenlijk is er niet eens zoveel veranderd. En dat is natuurlijk zo. Ik ben alleen wat dikker.

Het neemt niet weg dat ik me nog altijd wijd aan culinaire hoogstandjes. Iedere dag weer weet ik mezelf te overtreffen. Je kunt het merken aan de gasten: hoe ze zweten en zuchten, hoe hun gezichten vertrekken in een innerlijk orgasme.

En daar kan ik zo van genieten. Vooral van hoe ze hun broekriemen losmaken, hun dure, strakke jurken omhoogduwen.

Misschien ervaar ik dat als een soort van revanche. En in zekere zin is dat het ook.