Na 23 jaar gewekt te hebben in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, heb ik een goedgevulde schatkist met grappige anekdotes bijeengespaard. Zo werd de Eindhovense marathon magnetron genoemd, de vervoerder Combinet Conimex en kreeg iemand warempel planeten in plaats van implantaten in haar mond geschroefd. Maar een van de mooiste parels was toch de dag dat Dina hardop huilend met haar rollator binnen kwam strompelen. Ik vroeg haar wat er met haar scheelt waarop ze jammerde: ‘Wat er scheelt? Ik ben naar het ziekenhuis geweest en ik heb frambozen in mijn been!’ Na even nagedacht te hebben, ben ik ervan overtuigd Dina het over een trombosebeen heeft.