Wandelend van de parkeergarage naar het restaurant, biedt hij me vrolijk kwetterend zijn arm en vertelt over zijn tentamens. Dat je een tulband extra goed moet invetten, dat hij een acht kreeg voor zijn fonceerdeeg, dat zijn docent hem nog weleens meesterpatissier ziet worden en … ‘Gatver, dat hoop ik dus nooit te hoeven doen.’
‘Huh, wat?’
Minachtend knikt hij naar een oranjefan die hartstochtelijk zijn maag staat te legen bij de fietsenstalling naast de kathedraal. ‘Dat daar, bukspugen. Daarom drink ik nooit alcohol.’
De opwellende schaterlach om zijn nieuwe woord sneuvelt voortijdig in mijn ontroering. Hij was te druk, het zou nooit wat worden met hem. Dachten ze.
Goh, wat hou ik van mijn kleine koekenbakker.