De wekker gaat. Vijf uur: mijn tinderdate móét zo vroeg opstaan om productief te kunnen schrijven. Oók tijdens een date. Ik ga ermee akkoord, evenals het slapengaan om 21:00u, het roken uit mijn raam en het gebruikmaken van mijn espressomachine. Want zo ben ik. Zijn taak deze ochtend? Een Ikje schrijven. Ik vertel dat ik er ook één ga schrijven, en voor ik er erg in heb legt hij me haarfijn uit hoe je dat écht goed doet – inclusief hoeveel tijd ik daar per dag aan moet besteden. Allemaal gratis advies, want zo is hij. Blijkbaar is hij vergeten dat ik een bachelordiploma literatuur en een masterdiploma taalkunde heb.

Zal ik hem proberen uit te leggen wat mansplaining betekent?