In mijn laatste studiejaren verdiende ik de kost als weekend-taxichauffeur in Leiden. Als student theologie was ik nooit geconfronteerd met het feit dat ik dankzij mijn Chinees-Indonesische moeder een Aziatisch uiterlijk had. Op de taxi was dat anders. Een klant op de bijrijdersstoel leek nogal nerveus. Hij wreef in zijn handen, wriemelde in zijn haar en keek mij schichtig aan. Op mijn vraag of alles wel goed met hem ging, antwoordde hij: ‘Goh, wat zou ik jou graag in elkaar slaan, maar ik durf het niet. Want jij bent zo’n gele en alle gelen kennen karate.’ Ik heb hem in de waan gelaten.