De rommelmarkt was afgelopen. De twee grote donsdekens waren niet verkocht. Ik propte ze in een extra large zwarte vuilniszak en plaatste foto’s op een weggeefgroep.
Ping!
‘Kan ik morgen om elf uur langskomen?’
Ze woonde twintig kilometer verderop. Ik stemde toe.
’s Anderendaags om halfelf: Ding Dong! Voor de deur stond een klein meisje. Met een brommertje. Ik keek naar het gevaarte in de gang.
‘Maar kind, hoe ga jij dat meenemen?’
‘Gewoon, tussen mijn benen.’
Het lukte niet. Ze legde de zak dwars over de bodemplaat, zette haar helm op, wurmde haar voeten onder het plastic, zwaaide en vertrok. Als een rijdende engel met twee dikke vleugels verdween ze om de hoek. Dertig minuten later: Ping!
‘Goed aangekomen.’