Het krioelde er zowat van de rollators. Op de Oegstgeester markt, dinsdagmiddag.
Hoe alerter ik erop werd, hoe meer het er leken te worden.

Ik flink de pas erin, richting supermarkt.
‘Gelukkig Nieuwjaar!’, begroette ik mijn Turkse overbuurvrouw.
‘Hallo, hoe gaat het?', klonk het nogal monotoon. 'Ik was in Turkije. Mijn man wilde niet mee omwille van zijn stoma. Dus alleen naar mijn dementerende zus die mij moeder noemde’, vervolgde ze in één adem. 'En eenmaal thuis kon ik weer de thuisverzorging voor mijn man overnemen...'

Ineens liep ze door, nog even het hoofd achterom:
‘Ook een Gelukkig Nieuwjaar!’

Ik bleef verstomd achter.
Aftakeling kwam die dag wel heel dichtbij.
Help!