Dollen
Henk en ik gingen medio jaren zeventig in Amsterdam studeren. We zochten dus een kamer en hadden daartoe via via een aantal adressen gekregen. Minervalaan, jaren twintig flats, centrale hal met brievenbussen, huisbellen en intercom. Aanbellen. Geen reactie. Nog een keer bellen. Geen reactie. In de hal stond een schuchtere, wat ielige jongen: ‘Komen jullie ook voor die kamer?’ Henk en ik keken elkaar aan. Ik: ‘Henk, geven we hem nog de kans om weg te rennen of slaan we hem meteen in elkaar?’ Hij, met trillende stem: ‘Maar... maar... dat is niet eerlijk! Ik was hier eerder!’ Henk en ik barstten in lachen uit, we gaven de jongen een hand en verzekerden hem dat het een grapje was...
Ombudsboomer