Ik voel mij licht en dans door de mensenmassa richting de gate. Ik passeer hierbij een forse, schaars geklede, Engelse dame van rond de vijftig. Ze puft geïrriteerd wanneer ik haar per ongeluk aanraak, maar het deert mij niet. Ik ga zitten en pak mijn affirmaties er nogmaals bij.

‘Ik ben goed zoals ik ben.’

‘Ik geloof in mijzelf en mijn vermogen om mensen te verbinden.’

De Engelse neemt plaats tegenover mij. Ze bindt haar geblondeerde haar vast in een staart. Pareltjes zweet druppelen langs haar gezicht. Ze pakt haar zwarte waaier en begint hevig te wapperen. Ik geef haar een bemoedigend knikje. Ze kijkt me strak aan en draait de waaier naar me toe. Er staat op ‘fuck off’.