Achterin de kast liggen blauwe sokken. Opgerold als een balletje.
Sokken als dragers van herinneringen.
Oneindig vaak met vuile was in vuilniszak achterop mijn racefietsje (door jou gekocht) van Aalsmeer naar jou, want geen wasmachine in het tuinhuisje.
Alles door jou gewassen, opgevouwen, gestreken, in schone vuilniszak (‘wanneer koop je nou weer nieuwe, dan kan alles weer in een schone vuilniszak’), weer achterop mijn fiets terug naar Aalsmeer. Of je stond met de auto voor het hek, eerst de vuilniszak over het hek, daarna jij…
Je vond mijn bijelkaarhoudmethode maar onhandig, die van jou was ‘zoveel beter’.
Ik heb mijn sokken gisteren gewassen, met jouw wasmiddel. Ik laat ze nog even liggen, want bolletjes herinnering drogen langzaam.