Als mede-sardientje in een volle bus versta ik het gesprek tussen twee dames prima. Mevrouw A. maakt zich zorgen over een gebitsafwijking in de familie en hoopt dat dochterlief het niet heeft. Dame B. hoopt dat met haar mee, want ‘vrouwen moeten het altijd bezuren!’ Behorende tot deze doelgroep luister ik nu ongegeneerd en geïnteresseerd verder. Toch is mevrouw A. ook met het manvolk begaan want ‘die moeten zich scheren.’ Deze boodschap hakt er in. Maar volgens haar gesprekspartner is het nog erger: ‘Mannen zijn dyslectisch, autistisch én ze hebben een taalachterstand!’ Ik sta nog bij te komen van deze openbaring als de finale volgt: ‘Ja en dat kómt omdat ze zo langzaam zijn.’