Ik loop in een zeer bekende supermarkt. Een oudere dame, licht kromgebogen, loopt met een jonge vrouw langs de vleeswaren. Het duo houdt een medewerker aan en vraagt of de oudere dame kan plassen. Ze moet enorm nodig en barst bijna in tranen uit. Het antwoord luidt kort en krachtig met een ‘nee’. De medewerker loopt zonder blikken of blozen weg terwijl de noodlijdende vrouw jammert dat ze snel naar buiten wil om ergens te plassen. Ik kook inmiddels van woede, ongeloof en irritatie. In een paar seconden heb ik de medewerker ingehaald om verhaal te halen. Ze rolt met haar ogen, murmelt iets van ‘beleid’ en loopt door. Twee zeikwijven op een dag was teveel voor haar.