Hij hijgt. Een gemengde geur van shag, koffie en gekruid eten dringt mijn neus binnen. Zijn been zit tegen me aangeplakt. Ik kan geen kant op. Door het raam zie ik frisse groene velden. De ochtenddauw stoomt lichtjes boven het gras uit. Ook hij stoomt. De zweetparels lopen langs zijn gezicht. Gadverdamme. Ik probeer te verzitten, maar ik zit hartstikke klem. Het is kansloos en ik moet me overgeven. Langzaam dommel ik in slaap mezelf wanend in het natte gras van buiten. Maar opeens is er de verlossing. Ik schrik op door een beweging van de man die mij klem heeft. Hij staat op. Net als vele anderen uit de coupé loopt hij naar buiten. Zijn station is bereikt.