In de trein gaat een jonge vrouw tegenover me zitten, goed gekleed naar de mode van dat moment en met onmogelijk lange nagels in bizarre kleuren.

Ze is, met oordopjes in, in gesprek aan de telefoon.

Uit haar inbreng begrijp ik dat ze het over allerlei vrouwendingen hebben.

‘Ik heb nu graffiti-art nagels’, hoor ik haar zeggen en kan dan ook de bizarre kleuren thuisbrengen: graffiti.

Een echte graffiti-kunstenaar zou van deze toepassing over zijn nek gaan.

‘...’

‘Shit echt waar? Is hij doodgeschoten?’

Haar houding en gezichtsuitdrukking veranderen niet.

‘...’ Ze luistert terwijl ze haar nagels bekijkt.

‘Ja, shit happens. Ik moet nu een nieuwe dealer vinden.’