Jaren geleden las Gerrit Kouwenaar voor in het literair café te Den Bosch. Ik zat vooraan en mijn blik viel onmiddellijk op de rits van zijn broek, die stond namelijk open. Al vond ik het een beetje gênant, ik besloot om hem er tijdens de pauze op te attenderen. De man, die voor de pauze ook al naast me zat, stootte me aan. Hij gaat iets over die gulp zeggen, dacht ik, maar nee. Hij fluisterde ‘wat is er weinig publiek hè, en dat voor zo een groot dichter.’
‘Ja’, fluisterde ik terug.
‘Ergens een geluk bij een ongeluk,’ zei hij.
‘Hoezo?’
‘Zag je niet dat voor de pauze zijn gulp open stond?’