Net voor de grensovergang naar België besluiten we even te stoppen voor een wissel. Op de volle parkeerplaats eet een ouder echtpaar wat uit een koelbox. Ik strek mijn rug. De man is in voor een praatje. ‘Hé, geen Fransman?’ ‘Nee’, zeg ik: ‘Ik woon in Frankrijk, maar ben Nederlands.’ De reactie van de Belg is al even spontaan. ‘Is dat niet erg duur wonen in Frankrijk? Dan heeft u zeker een dik pensioen?’ ‘Welnee’, zeg ik eerlijk en wijs naar mijn vrouw die inmiddels achter het stuur heeft plaats genomen. ‘Daar zit pensioen nummer 2.’ Als we de parkeerplaats afrijden zwaaien we vriendelijk.