Met een ongewoon harde klap op de baliebel meldt een patiënte zich aan de balie. Een collega van mij, klein van stuk, loopt naar de balie en ziet een lange mevrouw met een van boosheid rood hoofd staan. Wijzend naar de wachtkamer zegt zij, nee schreeuwt zij: ‘Mijnheer, ik zit daar nu al een half uur te WACHTEN!’ Mijn collega is even stil. Dan zegt hij op vriendelijke toon en met een lief gezicht: ‘Daarom heet het ook WACHTkamer mevrouw.’ Tegen onze verwachting trekt de grote boze vrouw hem niet door het loket maar moet zij na een paar seconden verbijstering verschrikkelijk lachen. Probleem opgelost, met lef.