De onderwaterwand van een donkere, Deense nepgrot is een aquarium.

‘En als ik iets engs zie? Iets anders dan vissen?’ twijfelt mijn dochter, watertrappelend.

‘Dan mag je in Legoland hebben wat je wil.’

Daar gaat ze. Maar komt eerder boven dan verwacht. En minder enthousiast.

‘Help, een monster!’

Voordat ik kan inademen, word ik meegetrokken. Aan de andere kant van het aquariumglas staart de gemaskerde Amsterdamned-sadist mij aan. Onthutst schiet ik omhoog.

‘Dat… is geen monster,’ zeg ik gorgelend, terwijl ik mijn zuurstofarme gedachten op een rijtje zet. ‘Een duiker … maakt het aquarium schoon. Of zoiets.’

‘Ik wil de legoset van Harry Potter. De Steen der Wijzen.’

‘Die van driehonderd euro?’ stamel ik.

‘Driehonderdvijftig,’ zegt ze verstandig.