Mijn oma groeide op in Suriname en moest door omstandigheden vroeg van school. Daardoor kon ze nauwelijks lezen en schrijven. Jaren geleden onderging ze een heupoperatie.

Bij binnenkomst in het ziekenhuis wachtte ze in bed op de eerste verdieping. Na haar operatie lag ze op de hoogste verdieping, ver weg van het raam.

Nog flink versuft door de verdoving kwam een ouder echtpaar haar kamer binnen. De vrouw zag twijfelend alleen mijn oma liggen. Mijn oma beantwoordde haar blik meteen in haar beste Nederlands: 'Boven! Naar boven, boven!' Met gebaren naar de hemel. De vrouw zakte bijna door haar knieën en werd bijgestaan door haar man.

De verpleegkundige bracht geruststelling. Van een overlijden was geen sprake, maar een verhuizing.