Op de Nacht van de Poëzie staan we met een boekenstand van Savannah Bay tussen vele andere kraampjes, als een oudere man voorbij loopt, onze banner ziet en de pas inhoudt. Hij vraagt ons beleefd: ‘Savannah Bay? Dat is toch een toneelstuk van Marguerite Duras?’
Onder de indruk van deze kennis, die we zelden tegenkomen bij willekeurige voorbijgangers, beamen wij dit trots en enthousiast. Dan vervolgt hij luidkeels: ‘én het is een moeras! Een moeras waar jullie feministen van mij allemaal in mogen verzuipen!!’ En hij loopt door, ons met een bevroren glimlach op de kaken achterlatend.