Net voor ons vertrek uit de hut aan een Noors fjord vloog een musje tegen het raam. De aanblik van het spartelende, donzige musje met een gebroken vleugel op de houten vloer van de veranda deed mij ineens onbedaarlijk huilen.
Eenmaal thuis zagen we op tv Femke Bol de olympische strijd om het verwachte goud op de 400 meter horden verliezen. Een strijd die zij moest bekopen met het brons. In het interview dat zij direct na de in haar ogen slecht gelopen race gaf, zag ik een gehavend en zwaar teleurgesteld meisje. ‘Dat is nu typisch iemand blij maken met een dode mus’, schoot er door mijn hoofd. En daar ging ik weer...