Ik zie een man op straat die praatjes aanknoopt om over God te vertellen. Ik heb zo'n dag dat je wel wat God kunt gebruiken, dus ik stap op hem af en luister braaf: 'Echt joh, zodra je God toelaat in je leven... Ik maak zo veel wonderen mee!' Precies na die zin valt er een natte spuit vogelpoep over ons heen. We kijken elkaar aan. Ik lach en wacht af hoe hij dit gaat verklaren. Ik zie hem denken: wat betekent dit? Was dit God die zegt: 'Ik besta helemaal niet, sukkels!' Hij besluit maar door te praten alsof er niks is gebeurd. Dit was geen wonder, dit was pure pech.