Schreeuwen
Nadat ik op meerdere momenten de schreeuw ‘Pablo!’ hoorde bij de buren thuis, maakte ik mij een beetje zorgen. ‘Pablo! Nu hier komen!’ En daarna stilte. Na de zoveelste keer bracht ik het rustig ter sprake bij mijn moeder. ‘Is vast niets’, zei ze. ‘Hij speelt altijd buiten; misschien blijft hij te lang voetballen.’ Dat die verklaring niet klopte wist ik op een ochtend, toen ik buiten vlak bij de voordeur stond en opnieuw de schreeuw hoorde: ‘Nu is het genoeg! Pablo!’ Ik keek opzij. Hij kwispelde aan een lijn.
Sahra Mohamed