Ik geef als vrijwiliger handmassages in een zorginstelling. Vandaag kom ik bij een oude mevrouw die in haar eentje in een huiskamer zit. Keurig verzorgd, maar wat van de wereld. Ik bied haar een handmassage aan. ‘Wat is dat?’, vraagt ze. Ik leg het kort uit. ‘Oh, dat je spieren ontspannen, is dat de bedoeling?’ Ze kan maar niet beslissen. Ik stel voor dat we het gewoon gaan proberen. Eerst kijkt ze nog met mijn aanraking mee, dan glijdt haar blik weg in de verte. Haar ogen vallen dicht, gaan even open, vallen weer dicht. Bij het afscheid kijkt ze me onzeker aan: ‘Ik voel me wat sloom, is dat wel goed?’