‘Mevrouw, wel eens gedacht aan een verkorte versie van onze krant?’
‘Deze is me te duur en te uitgebreid.’ Ik zucht.
De jonge vent aan de telefoon: ’Precies! Die verkorte versie kost de helft!’
‘Maar ook die zal ongelezen in de prullenbak verdwijnen.’
‘Wat dacht u van de digitale versie’? U heeft vast een laptop.’
‘Jawel, maar -‘
‘Die hoeft u niet van de mat te rapen, dat scheelt alweer.’
‘Ik waardeer uw ijver jonge man, maar ik heb met overtuiging opgezegd.’
Zijn laatste wanhoopskreet klinkt in mijn oor: ‘U was 50 jaar abonnee, we kunnen u niet missen!’