Mijn vader is een mooie vrouw. Dat is wat ik denk. Hoewel ik hem eigenlijk niet echt goed kan zien. Ik had me hem nooit met zulk lang haar voorgesteld en herinner me hem vooral kaal. Bovendien had ik me de laatste tijd weliswaar verdiept in genderdysforie en alles wat daarbij komt kijken, maar ik had geen flauw benul dat hij ook hiervoor naar het ziekenhuis ging.

Waar het hoofd vol van is, stromen de dromen van over. De beeldenbrei is het resultaat van het onnavolgbare samenspel van neuronen en neurotransmitters.

Ik droom dat ik hem knuffel. Ik denk dat hij er nog is.

En dan, word ik wakker.