Ik wilde graag een tweede kind. Waarom een zwangerschap niet lukte, bleef een raadsel. De antroposofisch huisarts gaf als verklaring, dat ‘het zieltje ook moet willen’. O ja? Zou het zieltje liever kiezen voor een andere moeder?

Op de polikliniek Verloskunde waar ik toen werkte, kwamen zwangere vrouwen die drugsverslaafd en HIV-positief waren. Hoe en op basis waarvan zieltjes hun keus maken, vond ik lastig te begrijpen. En het bleef bij zoon Tim.

Dertig jaar later belde hij op met de mededeling dat hij een verrassende ontdekking had gedaan: ‘Weet jij wel dat ik voor jou heb gekozen?’ Hij vond het een mooie gedachte en ja,

hoe kon ik daar nu iets tegen inbrengen?