Een man loopt de boekenwinkel binnen. ‘Verkopen jullie Baksproducten?’, hoor ik.
Het is een warme dag. Er is alleen maar ruis in mijn hoofd. ‘Sorry?’, zeg ik beleefd.
‘De Baksproducten.’
Ik kijk hem aan. Hij kijkt mij aan. Ik heb werkelijk geen idee waar deze arme man het over heeft en moet hem helaas teleurstellen.
‘Nee’, zeg ik, hoofdschuddend en een beetje beschaamd. Zachtjes erachteraan: ‘Die... ken ik niet.’
We zeggen gedag. Het laptopscherm met klantbestellingen heeft weer mijn aandacht terwijl ik me afvraag wat ik nou net eigenlijk aan het doen was.
Dan maakt mijn brein weer verbinding met zichzelf en de wereld. De grond zou me kunnen verslinden en ik zou het terecht vinden.
‘Tabaksproducten!’