De grijze logeerkat die bleef, was direct de baas in huis. Onze wat angstige zwart-witte werd schaduwkat. Een rol die hem paste.

Twee oude heren voeren weliswaar geen bloedige strijd meer, maar wij moesten ons wel letterlijk tússen de twee etensbakken posteren, zodat twee magen werden gevuld.

Vanmorgen lag grijsaard stilletjes op het logeerbed. Bloeddruppels op de grond, een raar uitpuilend oog, een slap pootje. Alarm!

Spoedbezoek aan de dierenarts gaf het doodvonnis: gebroken kaak.

Inmiddels ligt de geboren winnaar in de tuin, onder een vaasje met een roos.

Pas vanavond zag ik ze, bloedvlekken op het slaapkussen van de zwart-witte.

In de laatste pijnlijke uren van zijn leven heeft de macho troost gezocht bij zijn bloedbroeder.