Mijn medespeelster en ik spelen op Texel onze voorstelling over de ontmoeting tussen een Indisch en Fries-Gronings gezin eind jaren ’50 van de vorige eeuw. Het is het verhaal van de grote geschiedenis die zijn stempel drukt op kleine mensen en het verhaal van de ontmoeting van twee culturen. In de zaal zit een frêle, Indische vrouw met een rollator. Ik vraag haar na afloop of ze heeft genoten. ‘Ik durfde eerst niet te komen, bang voor mijn gevoelens’, zei ze. ‘En hebt u er geen spijt van?’, vroeg ik. Ze pakte me bij de arm en zei: ‘U heeft mijn hart gered.’